dziko

@Najmniejszy - upierasz się przy przedziwnej metodzie, według której żeby głosić jakiekolwiek twierdzenie na temat grup czy zależności, musi ono obowiązywać dla 100% grupy / być 100% korelacją. Jest to postulat zupełnie absurdalny w przypadku świata społecznego i nauk stosowanych. Zgodnie z Twoim podejściem nie mamy prawo głosić tez typu "papierosy powodują raka płuc" bądź "mężczyźni są wyżsi od kobiet". Nawet jeśli bez problemu znajdziesz kobietę wyższą od mężczyzny, to tzw. siła efektu dla różnicy wzrostu M-K wynosi ca 1,5, co jest uznawane w naukach stosowanych za bardzo mocną zależność (w socjologii czy psychologii typowe są dużo słabsze efekty rzędu 0,5). Co do kwestii stosunku Niemiec do Holocaustu. Nie jestem historykiem, dużo za to siedzę w naukach społecznych, nawet szybkie przeszukanie baz naukowych ujawnia parę ciekawych zjawisk. Choćby takie, że studiowanie tej kwestii jest problematyczne W najczęściej cytowanym tekście o niemieckiej pamięci zbiorowej (Olick & Levy, Am. Soc. Rev, 1997) słowo "taboo" pojawia się czterdzieści pięć (!) razy. W eseju Rensmanna na temat winy zbiorowej we współczesnych Niemczech znalazłem np. takie fragmenty: Dość głośnym wydarzeniem w kwestii niemieckiej pamięci była tzw. debata Walser-Bubis z 1998 roku, można wygooglać. Więc znowu - nikt tu nie twierdzi, że jest jakiś oficjalny negacjonizm WW2 w Niemczech. Natomiast kwestia i skala subtelnego rozwadniania, rozmiękczania i zamiatania pod dywan pamięci, nawet na bardzo wysokim szczeblu, jest jak najbardziej realna i można debatować o jej skali, przyczynach itd. I jeszcze jedno - argumenty typu "no ale przecież teraz Niemcy to tacy sympatyczni, pracowici goście" jest trochę bez sensu. Ci, którzy odpowiadali za Holocaust zdecydowanie nie byli barbarzyńcami od rabowania wszystkiego, co świeci, i gwałcenia wszystkiego, co się rusza. Oni byli sympatyczni dla swoich przyjaciół, byli dobrymi ojcami i matkami, słuchali dobrej muzyki i jedli kolację nożem i widelcem. Na tym właśnie polega unikalność Holocaustu, że był zbrodnią oświeconą, w jakimś koszmarnym sensie elementem racjonalnej, sprawnej i banalnej machiny, na co tak zwracała uwagę Hannah Arendt.

Naród nie jest monolitem, tak samo jak monolitem nie jest rodzina ani nawet - uwaga, uwaga- pojedynczy człowiek też nie jest psychicznym monolitem, bo ścierają się w nim różne preferencje, kryteria moralne, a u niektórych nawet różne osobowości. Tym niemniej, czasem (w przypadku narodów) czy niezwykle często (w przypadku osób fizycznych) na potrzeby praktyczne przyjmujemy rodzaj "odpowiedzialności zbiorowej" w stylu "Niemcy są winni". Jest to niekiedy potrzebne, bo np. państwo płaci reperacje z podatków wszystkich swoich obywateli, a nie tylko tych, których rodzice służyli w Wehrmachcie czy SS. Skrajnym przykładem w etyce wojennej tego, kiedy trzeba się zdecydować na przyjęcie bądź odrzucenie kryterium odpowiedzialności zbiorowej, jest użycie broni masowego rażenia. Nb. dziś coraz głośniej w USA dyskutowana jest w niektórych kręgach kwestia repatriacji dla czarnej ludności za niewolnictwo i późniejszą dyskryminację rasową. Podobnie, niektórzy uważają, że np. Kościół katolicki powinien się schować pod dywan za ekscesy 2% jego funkcjonariuszy. Wśród socjologów niezwykle modne jest pojęcie "przywileju", które de facto obarcza pewną grupę (białych, heteroseksualnych mężczyzn) za wszelkie zło tego świata kilka tysięcy lat wstecz. Naprawdę, na tym tle mówienie, że Niemcy powinni się wstydzić za WW2 jeszcze przez pięć pokoleń to bardzo, bardzo umiarkowana postawa...

Niemcy byli ofiarami nazizmu na takiej zasadzie: Sąd do oskarżonego: "Zabił pan ojca i matkę, co ma pan na usprawiedliwienie tak straszliwej zbrodni?" Oskarżony: "Wysoki sądzie, proszę wziąć pod uwagę, że jestem sierotą..." 🙄 Oczywiście możesz sobie tworzyć dowolne analogie, klawiatura zaakceptuje wszystko, ale warto pozostać przy takich, które mają ręce i nogi. A co do próby rozmycia odpowiedzialności Niemców, jako ludzi en masse, za WW2, to takie się oczywiście odbywają. Rzecz jasna subtelnie, bo taka subtelności jest właśnie skuteczna. Dostrzegają to nie tylko poskojęzyczne trolle, ale nawet co rozsądniejsi ludzie na Zachodzie: https://www.tabletmag.com/jewish-arts-and-culture/161446/generation-war The problem with this approach is that it assumes that “average” Germans were passive participants in the events of WW II who were forced against their better natures to go along with Hitler’s terrible crimes. At its most distasteful, Generation War portrays its protagonists as victims. In fact, most ordinary Germans circa 1941 were enthusiastic racists who endorsed Hitler’s program of conquest, subjugation, and colonization.

Notorycznie noszę telefon, gotówkę, bilon i klucze w przednich kieszeniach spodni (w tylnych nigdy). Jeśli spodnie są luźniejsze i dobrze skrojone, to jak zauważył @Servetch, zawartość (nawet smartfon!) nie będzie się oznaczać. Pomagają też w tym wewnętrzne sub-kieszonki (pocket within pocket) W przypadku jeansów oczywiście będzie się zawartość oznaczała, ale to z kolei element stylu, więc OK. Wspomniane przez @mayor rozwiązanie z kieszonką ukrytą w gurcie z przodu jest fajne - podobne rozwiązanie, tylko na dużą mniejszy "bagaż" (bilon, karty kredytowe) mam w niektórych spodniach RTW Zanelli. Tutaj przykładowe spodnie z taką kieszonką - można ją wypatrzyć na górnej krawędzi pasa, przy dokładnym oglądzie w powiększeniu. https://www.yoox.com/pl/13356678JR/item#dept=men&sts=sr_men80&cod10=13356678JR&sizeId=6&sizeName=54 Czasem noszę też rzeczy w torbie na ramieniu (np. picie, chusteczki, gdy wychodzę z dzieckiem). Nie widzę w tym nic niemęskiego (czy np. tak klasyczna rzecz jak "listonoszka" jest niemęska?) trzeba natomiast dobrać styl torby do reszty stylizacji - jakby właśnie gość ze zdjęcia pokazanego przez @pi_senny założył torbę z posta @tadamdam, to byłoby OK.

Boglioli, Luxire, Poszetka.

Sartorialny plot twist a propos wyżej - poprawki ze Smolnej jednak nie zniknęły w próżni, tylko przeniosły się na Jerozolimskie 11/19 [między Vitkacem a KFC ]. Ulotki pozostawione na Smolnej to była jakaś zmyłka na przekierowanie/przejęcie klientów - dałem się z początki zmylić, bo tamten zakład ma właściwie identyczne maszyny Juki, jak te ze Smolnej, więc mogło wyglądać, jakby się stamtąd przenieśli.

Użyteczne dla warszawiaków: Znany zakład przeróbek na Smolnej zniknął. (EDIT - jednak nie, przeniesiony na Jerozolimskie 11/19) To znaczy, de facto, przeniósł się na ul. Widok (z ulotki wynikałoby, że to teraz jakaś firma z kilkoma salonami) ale chyba zmieniła się ekipa (przynajmniej tak wyglądało w długi weekend) i ceny poszybowały w górę nawet ponad 50%, niestety. Pan Józef Mazur już nie ma pracowni na Chmielnej, ale dalej wykonuje przeróbki, u siebie w domu na Woli (stary telefon komórkowy jest aktualny, można się umówić też w godzinach popołudniowych, co dla niektórych będzie wygodniejsze).

Idea, by robić buty szyte z krytym kanałem i jednocześnie mające imitację szycia to zaprawdę "master conspiracy" Swoja drogą, jeśli to nie Blake i nie GY, to zostają egzotyczne (i raczej drogie) metody, typu szycie bolońskie, albo ręczne hand-welted... Jakim cudem za 599 zł?

Ale chyba właśnie trick w tym, że marynarka w klatce, paradoksalnie, może mieć mniej niż koszula na tę samą sylwetkę. Wynika to choćby z faktu, że marynarka ma niższą pachę i na wysokości najszerszego punktu klatki jest "rozpięta" (no chyba że jakaś pięcioguzikowa w stylu Nehru) więc mniej narażona na naprężenia. Z mojego doświadczenia to właśnie 6-7 w marynarce spokojnie, a w koszuli potrzebują minimum 10 cm.

Na Marszałkowskiej wysyp ciekawych marynarek Baumler (najwięcej rozm. 50, ale są mniejsze i większe) - różne warianty, bardziej tradycyjne z konstrukcją i podszewką, jak i ultralekkie bez podszewki, fajne materiały, głównie wełna, wełna z domieszkami, czasem markowe tkaniny (Reda, Guabello) podszewki 100% wiskoza lub 100% Cupro. Wszystkie w bardzo atrakcyjnej cenie 250 zł.Ta poniżej to 100% jedwab (fajna jest, ale niestety muszę zwrócić, bo zagapiłem się i nie zauważyłem że rozcięte dziurki w rękawach i nie ma jak skrócić). Poza tym sporo świeżych Prime Shoes, a na domowym fajne tostery i czajniki

Wydaje mi się, że istnieje jednak bardzo różnica między ewentualnych skopiowaniem kroju ubrania RTW (zwłaszcza popularnej firmy, która tłucze ten sam szablon w tysiącach egzemplarzy i sam szablon nie zawiera jakiegoś unikalnego know-how czy patentu) a np. skopiowaniem ubrania bespoke, gdzie rzemieślnik zainwestował dużo pracy w stworzenie wykroju, licząc zapewne na "długotrwałą relację". Swoją drogą, problem jest szerszy i zapewne mało kto jest w tych sprawach 100% konsekwentny. Wyobraźcie sobie taką sytuację: mieliście prywatnego lekarza, który po wielu wizytach, badaniach i przemyśleniach ustawił wam perfekcyjną, spersonalizowaną "baterię leków i rehabilitacji" na przewlekłą dolegliwość. Te leki i rehabilitacja wymagają recept/skierowań. I nagle ten wasz lekarz wyjeżdża na drugi koniec świata, albo np. porzuca medycynę i zostaje tancerzem. Możecie oczywiście zacząć chodzić do innego lekarza i poprosić o przepisanie tej wspaniałej baterii leków i rehabilitacji, ale... zaraz, zaraz, to przecież byłaby kradzież "własności intelektualnej" i know-how pierwszego medyka. Więc jak, uczciwe zaczynacie od nowa żmudny proces diagnozowania, prób-i-błędów z różnymi dawkami leków i terapiami?

Wreszcie doczekaliśmy się w forumowym bespoke realizacji w brytyjskim stylu. Bardzo mi się podoba, a rezygnacja ze szlic to IMHO dobry pomysł - przy fachowym dopasowaniu wygląda to naprawdę "ostro"

Wyskoczyła mi reklama na FB, się uśmiałem. Jeśli chce sprawdzić różnice w rozmiarach kolejnej wersji Havany, możecie robić to stylową, homologowaną miarką:

Też się naszukałem Bo dyskusja była w wątku o skórach egzotycznych (myślę, że ta tam nawet pasuje, co najwyżej tytuł zmienić): Ale do filozofii ubioru też pasuje.

Realiów Służewca nie znam, natomiast niewątpliwie są na świece tory, gdzie konie spędzają czas w bardziej komfortowych (np. klimatyzowane boksy) warunkach niż ludzie na trybunach. Oczywiście nie z powodu szczególnej miłości do zwierząt, tylko dlatego, że komuś to się opłaca. Jeśli chodzi o okrucieństwo wobec zwierząt, to wyścigi konne, polowania czy hodowla na skóry maja się nijak do chowu przemysłowego. Istnieją nawet indeksy "etyczności" konsumpcji (w sensie minimalizacji cierpienia zwierząt jeśli ktoś mimo wszystko nie rezygnuje z mięsa) i bardzo dobrze wypada tam wołowina, a najgorzej drób. Swoją drogą chyba warto tę dyskusję wyciąć i przenieść do istniejącego już wątku o etyce konsumpcji w sali klubowej.