Hiro Yanagimachi - buty bespoke (Tokyo)

[Beny23]

W zeszly weekend mialem przyjemnosc uczestniczyc w pierwszym oficjalnym trunk show Hiro Yanagimachi poza Japonia. Hiro zalozyl swoja pracownie w Tokyo w 1999.

Mistrz Yanagimachi przyjechal do NYC zeszlej jesieni zeby wymierzyc stopy klientom amerykanskim ktorzy jak wiadomo maja stopy duzo wieksze i bardziej tegie od Japonczykow. Hiro wymierzyl takze moje stopy i w zeszly weekend przywiozl cala rozmiarowke fitting shoes dla klientow amerykanskich w tym takze pare oksfordow i derb dla mnie.

Hiro nauki szycia butow pobieral w London Cordwainers College a pozniej praktykowal u John'a Lobb'a. Robi buty na poziomie Yohei Fukuda ale zatrudniajac wiecej osob od Yohei zaczal szyc buty MTO i MTM i nie skupia sie na samym bespoke. Hiro szyje tylko od 120-150 par rocznie co przeklada sie na dbanie o detale i swietne customer service.

Buty robi jak to japonscy szewcy idealne pod wzgledem najdrobniejszych detali. Moim zdaniem sa to male dziela sztuki.

W ofercie dla klientow Leffot sa 3 opcje:

MTO z podeszwa szyta maszynowo w cenie $1700+

MTO recznie szyte w cenie $2700+

MTM recznie szyte z last adjustment w cenie $3200+

Fantastyczny wybor skor:

Tanneries Du Puy, Sharada, Ilcea, Peabody, Horween, P&V, Badalassi Carlo oraz Charles F Stead (suade).

Kilka zdjec butow bespoke:

[arsen]

Dzięki za relację, jestem wielkim fanem tej pracowni, od dłuższego czasu podziwiam te małe dzieła sztuki

[JDC]

Na ostatnim zdjęciu niesamowicie wyglądają obcasy butów, które stoją tyłem. I wąskie glanki - fantastyczne!

[CzyDe]

To są jeszcze buty do chodzenia czy tylko do stania na półce w charakterze eksponatu (jak przystało na dzieło sztuki)?

[p_b]

Niewiele jest eksponatów, które można mieć na sobie, więc jak najbardziej chodzić

[TomiW01]

Życie jest za krótkie, aby buty stawiać na półce

[Beny23]

Jak najbardziej do chodzenia. Po mistrzu i jego asystentce którzy mieli na sobie buty przez siebie zrobione mogę stwierdzić że wyglądają fantastycznie nie tylko na półce.

Sent from my iPhone using Tapatalk

[KIERMAN]

Te ciemniejsze split toe są niesamowite. 

[Beny23]

Kilka innych par bespoke Hiro z bliska.

Sent from my iPhone using Tapatalk

[p_b]

Ja dorzucam jeszcze w takim razie zdjęcia z pracowni w Tokyo, którą dziś odwiedziłem. Generalnie nie jest łatwo tam trafić ponieważ zakład znajduje się na drugim piętrze budynku w dzielnicy mieszkalnej.

Oprócz mistrza pracują tam także trzy inne osoby, każda mająca swoją specjalizację. Jak już wcześniej zostało zauważone - jakość iście światowa, zdjęcia tutaj nie oddają tego w 100%. Rzeczywiście, mistrz ma różne kopyta dla klientów japońskich oraz zachodnich, jak tłumaczył wynika to z różnej anatomii stopy.

Zamawiając poleca na początek buty typu lace-up, z uwagi na to, że łatwiej przy nich o dopasowanie. Ogólnie, obuwie typu lace-up jest dosępne w systemie MTO (najtańsza opcja), monks oraz boots to już MTM, a loafersy tylko bespoke. Ceny na miejscu są nieznacznie niższe niż kupując w NY, a czas oczekiwania to 6 miesięcy.

[Whitesnake]

Ja dorzucam jeszcze w takim razie zdjęcia z pracowni w Tokyo, którą dziś odwiedziłem. 

 

 

Przyjaźnie zazdroszczę wycieczki!

[mrkaramba]

Piękne zdjęcia i buty, chociaż (zawodowe zboczenie) jak na japoński zakład, to u tego pana jest potencjał do poprawy w zakresie porządku w pracowni można zawsze powiedzieć że to w imię sztuki i ona się rządzi swoimi prawami

[arsen]

Przyjaźnie zazdroszczę wycieczki!

Dołączam się do przyjaźnie zazdrosnych

[Midlife-Crisis]

Ja dorzucam jeszcze w takim razie zdjęcia z pracowni w Tokyo, którą dziś odwiedziłem. 

 

Ciekawe te tassel-kapcie na jednym ze zdjęć. Pewnie na export, bo w Japonii kapcie nie są zazwyczaj wyprofilowane (lewy i prawy takie same). Albo to już taka ekstrawagancja, że nawet wypada wyjść z nich z toalety do pokoju na kolację (kolega p_b będzie wiedział o co chodzi).

[Beny23]

Dzięki za relacje!

Sent from my iPhone using Tapatalk

[p_b]

@Midlife-Crisis

W ogóle by mnie to nie zdziwiło  Przedwczoraj byłem gościem w domu, gdzie jedną z zasad był zakaz załatwiania się na stojąco (z mężczyznami włącznie).

Podczas wizyty w pracowni zapytałem o to jak rozkładają się proporcje klientów i powiedziano mi, że pomimo organizowanych trunk showów większość klienteli to nadal Japończycy. W samej pracowni w Tokyo pojawiają się podobno jedynie nieliczni obcokrajowcy.

 

Natomiast do wszystkich pozytywnych zazdrośników, żeby nie było aż tak kolorowo to moja wycieczka udała się jedynie w połowie, miałem zamiar odwiedzić również Yohei Fukudę, ale pocałowałem jedynie klamkę (pracownia równie dobrze zakamuflowana). Być może byli na obiedzie, bo było tuż po 17.

Obie pracownie są od siebie oddalone o około 10 minut spaceru, a w mniej więcej połowie drogi natknąłem się na taki oto przybytek (to chyba jakiś francuski odpowiednik polskiego ministerstwa śledzia i wódki  ):