Oprogramowanie, Fotografia i Tematy Techniczne

[Gość Vislav]

A ja ze swojej strony zaproponuje darmowego PaintNET'a - bardziej intuicyjnego od GIMP'a. Nie ma problemu z trzema oddzielnymi okienkami - mamy jedną aplikację, która do prostych rzeczy w zupełności wystarcza (wraz z masą plugin'ów).

Pomijając kwestie oprogramowania i osobistych preferencji zgodzę się z przedmówcą Vislav'em - zdjęcia powinno się robić tak, aby niewiele miejsca pozostawało na retusz. Zwracajmy uwagę na kadr, zwłaszcza na krawędzie zdjęcia, "przymierzmy" parę razy przed jego zrobieniem. Polecam praktykę w międzyczasie już sprawdzoną przeze mnie aby traktować aparat jakby miał określoną liczbę zdjęć (np. film 24 lub 36 klatek lub więcej, ale określoną liczbę). Szanując każdą klatkę zauważyłem, że zdjęcia zaczęły wychodzić lepiej, były bardziej przemyślane. Na komp. wystarczy je skatalogować, ew. poprawić te parę sztuk

Pozdrawiam

Francuz

Nie ograniczam w żaden sposób ilości wykonywanych zdjęć. Preferując styl reportażowy w zastanym świetle i maksymalnie ograniczając używanie lampy błyskowej mam pełną świadomość, że do wykorzystania będzie się nadawać ich skromna część.

To, że działania powinny być przemyślane nie ulega wątpliwości. Trzaskanie fotek, a może coś z tego wyjdzie nie ma większego sensu. Zazwyczaj nic nie wychodzi i żaden PS, Gimp lub inny program za wiele nie zmieni.

Według mnie podstawą jest patrzenie na świat poprzez obiektyw aparatu, zanim go weźmiemy do ręki. To co widzimy na planie, a to co zobaczymy na ekranie monitora, lub wydruku - to całkiem dwie różne rzeczy.

Wybór tematu, kadru, dystansu, ogniskowej, metody pomiary światła, migawka i przysłona, uśredniona ekspozycja lub nie, świadome prześwietlenie lub niedoświetlenie obrazu - cały warsztat do wyboru, w tej chwili chyba w każdej cyfrówce.

Zawartość karty wrzucamy na kompa i przychodzi czas na post-proces. Osobiście używam rzeczy najprostszej, czyli możliwości jakie daje Picasa - dla mnie w zupełności wystarcza.

Poza skromnymi wyjątkami nośnikiem jest i tak sieć, czyli obraz zredukowany do 1200 i oglądany na dziesiątkach przeróżnie skalibrowanych monitorów zazwyczaj w rozmiarze 600 lub 800.

pozdr.Vslv

[Francuz]

Zgodzę się z Tobą Vislav. Od siebie dodam, że aby poznać perspektywę patrzenia aparatu fotograficznego warto je niedługo po zrobieniu zdjęć po prostu pooglądać na monitorze, przeanalizować i porównać to, co my widzieliśmy, z tym, co "ujrzał" aparat. W ten sposób można w miarę szybko nauczyć/poduczyć się fotografii (taka stara metoda prób i błędów). Wtedy nawet z prostego sprzętu da się wykrzesać dobry obraz. Dobrze też porobić wiele ujęć tego samego kadru (o to chyba Ci chodziło Vislav), wtedy wybieramy najlepsze, po czasie natomiast już wiemy co i jak...

Pozdrawiam

Francuz

[Gość Vislav]

Zgodzę się z Tobą Vislav. Od siebie dodam, że aby poznać perspektywę patrzenia aparatu fotograficznego warto je niedługo po zrobieniu zdjęć po prostu pooglądać na monitorze, przeanalizować i porównać to, co my widzieliśmy, z tym, co "ujrzał" aparat. W ten sposób można w miarę szybko nauczyć/poduczyć się fotografii (taka stara metoda prób i błędów). Wtedy nawet z prostego sprzętu da się wykrzesać dobry obraz. Dobrze też porobić wiele ujęć tego samego kadru (o to chyba Ci chodziło Vislav), wtedy wybieramy najlepsze, po czasie natomiast już wiemy co i jak...

Pozdrawiam

Francuz

mniej więcej, powiem więcej - dokładnie tak. Ciągła analiza tego co zostało wykonane, w stosunku do założeń.

Ponadto stałe próbowanie z odrzuceniem dogmatów i automatyki nastawień.

pozdr.Vslv

[Fingor]

Rzecz właśnie w tym, że trzeba mieć świadomość faktu, że aparat nie odwzorowuje rzeczywistości w bezwzględny sposób. Komputerowa obróbka pozwala nam przejść nad ograniczeniami narzucanymi przez sprzęt i wyciągnąć ze zdjęć to, o co nam chodziło - szczególnie formaty RAW dają tutaj ogromne pole do popisu. Oczywiście dobry kadr to podstawa, ale nie rezygnowałbym z możliwości, jakie dają nam programy graficzne.

[Gość Vislav]

Rzecz właśnie w tym, że trzeba mieć świadomość faktu, że aparat nie odwzorowuje rzeczywistości w bezwzględny sposób. Komputerowa obróbka pozwala nam przejść nad ograniczeniami narzucanymi przez sprzęt i wyciągnąć ze zdjęć to, o co nam chodziło - szczególnie formaty RAW dają tutaj ogromne pole do popisu. Oczywiście dobry kadr to podstawa, ale nie rezygnowałbym z możliwości, jakie dają nam programy graficzne.

Celem fotografii niekoniecznie jest odwzorowanie rzeczywistości w bezwzględny sposób (pomijając oczywiście fotodokumentację).

Pokazując świat robię to w subiektywny sposób, niejako moimi oczyma i wyobraźnią. Ograniczenia sprzętowe nie muszą być wadą, często bywają zaletą.

Kadrowanie, jako wybór interesującego motywu z odrzuceniem zbędnych elementów to oczywiście podstawa.

Jednak dla mnie fotografia to nie jest rejestrowanie obrazu w technicznie doskonały sposób. Jest to raczej rejestracja nastroju, gry światła, ruchu, faktury powierzchni - kreowanie obrazu.

Coraz bardziej dochodzę do wniosku, że zasada obowiązująca w plakacie: im mniej, tym lepiej - działa również w fotografii.

Jest to jednak subiektywne rejestrowanie rzeczywistości przy użyciu aparatu fotograficznego, a nie wtórne kreowanie obrazu za pomocą programu graficznego.

Oczywiście korzystam z programów graficznych, jednak w zakresie nie przekraczającym działania przy fotografii analogowej.

Generalnie: kontrast, wzmocnienie świateł lub cieni, czasami balans bieli, korekta ekspozycji - oddziaływanie na na cały, lub większość obrazu.

pozdr.Vslv