Wabić oko, budzić chęci…

[damiance]

W imieniu zaprzyjaźnionego z nami Muzeum w Rybniku zapraszam na wystawę:

 

Wabić oko, budzić chęci… Ubiór w witrynach sklepowych lat 30. XX w.

 

 

Wystawa jest próbą prezentacji trudnej, niezwykle ulotnej sztuki tworzenia wystawy sklepowej w dwudziestoleciu międzywojennym. Zainspirowały ją fotografie ekspozycji komponowanych dla potrzeb reklamowych Polskiej Fabryki Manekinów w Zamysłowie k. Rybnika, prowadzonej przez braci – Józefa i Jana Zająców, wytwarzane przez nich manekiny oraz pomocnicze materiały dekoratorskie, w większości ich produkcji. Wdzięcznymi dopełnieniem ekspozycji są pochodzące z tego samego okresu ubiory kobiece, męskie i dziecięce, najczęściej o lokalnej proweniencji. Klimat wystawy budują urocze drobiazgi, niezbędne ówczesnym elegantkom i elegantom – wszystko to pochodzi z przepastnych, muzealnych magazynów, i jest wynikiem kolekcjonerskich pasji pracowników Działu Historii Rzemiosła.

 

 

Otwarcie wystawy 5 grudnia o godzinie 17.00. Ekspozycja będzie dostępna w Muzeum do 8 lutego 2014.

 

Z materiałów towarzyszących wystawie:

 

Pogląd, że reklama jest dźwignią handlu, został ugruntowany powstaniem w Europie w II połowie wieku XIX wielkich i luksusowych domów towarowych. Wabiły klientelę doskonale przygotowanymi i zrealizowanymi wystawami sklepowymi. Istotnym, w efektownej prezentacji towarów, była ich ekspozycja na odpowiednio ukształtowanych i dostosowanych do potrzeb towaru manekinach. Oddziaływały w pełni na zmysły klienta, gdy umiejętnie udrapowane na manekinie, przyciągały wzrok barwą i fakturą tkaniny, wymyślnym, modnym krojem i zdobieniem, wreszcie dobranymi, a niezbędnymi dodatkami – kapeluszami, torebkami, rękawiczkami, czy biżuterią. Szybko docenili ten sposób docierania do klientów nawet drobni kupcy. Ambicją wielu z nich było posiadanie chociaż jednej figury w oknie swego sklepu mimo, że była to dość  kosztowna innowacja. W czasach, gdy tworzywa sztuczne – tak obecnie ułatwiające masową produkcję – jeszcze nie istniały, dostępne były jedynie wyroby z drewna, gipsu, porcelany, tkaniny i włosia. To z tych surowców powstawały kosztowne i ciężkie manekiny, wymagające siły i uwagi przy eksploatacji. Z biegiem czasu udoskonalano je, jednak często psuły się, stając się udręką dla dekoratorów sklepowych.

 

Aranżacje wystaw szybko stały się odbiciem trendów panujących w sztuce. W witrynach najlepszych magazynów  dekoratorzy sklepowi tworzyli świat inny, niejako równoległy, obiecujący coś czarownego, ulotnego – a niezbędnego. Przyciągali uwagę potencjalnych klientów operując przestrzenią, formą i barwą. Tworzyli krótkotrwałe dzieła obliczone na skupienie uwagi na oferowanym przez sklep produkcie. Witryny sklepów miast oddalonych od wielkoświatowego życia Paryża, Wiednia czy Berlina nie dorównywały im rozmachem. Skromniejsze nakłady finansowe na reklamę, mniejsze umiejętności fachowe dekoratorów, odbijały się w jakości wystaw. Bardziej tradycjonalistyczne podejście do towaru, skutkowało raczej jego kumulacją w ekspozycji, niż wydobyciem indywidualnych cech i podkreśleniem piękna. Rozpowszechnienie się po zakończeniu I wojny światowej zachodnioeuropejskich, drukowanych czasopism i magazynów poświęconych sztuce dekoratorskiej, wpłynęło  na jakość wystroju witryn sklepowych. Pomogły w tym również profesjonalne kursy dla adeptów dekoratorstwa, kształcące specjalistów potrafiących samodzielnie i efektownie przygotować materiały niezbędne do ekspozycji. Poszerzył się również zestaw gotowych, przygotowywanych już na dużą skalę akcesoriów ekspozycyjnych, produkowanych przede wszystkim techniką papier – mâché. Nadal miał miejsce wpływ zmieniających się kierunków w sztuce na jakość  i wygląd witryn. Modernizm w okresie międzywojennym widoczny był już w latach 30. XX w., i w mniejszych miastach na terenie Polski.

 

 

 

[Skalpel]

Szkoda, że tak późno poszło info wybrałbym się na pewno, a tak lipa :/

[michaues]

Króciutko  

17 lutego zaczynają się ferie zimowe i na południe (z perspektywy warszawskiej) człek by pociągnął.

No, tośmy ponarzekali...